TBK 177. Madde
Türk Borçlar Kanunumuzun 177. maddesi şu şekildedir:
Sözleşmede Bağlanma parası
Madde 177 – Sözleşme yapılırken bir kimsenin vermiş olduğu bir miktar para, cayma parası olarak değil sözleşmenin yapıldığına kanıt olarak verilmiş sayılır.
Aksine sözleşme veya yerel adet olmadıkça, bağlanma parası esas alacaktan düşülür.
Başlık
TBK’nın 177. maddesinin ait olduğu bölüm başlık ismi şu şekildedir: BİRİNCİ KISIM: Genel Hükümler – DÖRDÜNCÜ BÖLÜM: Borç İlişkilerinde Özel Durumlar – ÜÇÜNCÜ AYIRIM: Bağlanma Parası, Cayma Parası ve Ceza Koşulu
Madde başlığı şu şekildedir: Sözleşmede Bağlanma parası
Gerekçe
Türk Borçlar Kanunu’nun 177. maddesinin gerekçesi şu şekildedir:
818 sayılı Borçlar Kanununun 156 ncı maddesinin birinci ve ikinci fıkralarını karşılamaktadır.
Tasarının iki fıkradan oluşan 176 ncı maddesinde, bağlanma parası düzenlenmektedir.
818 sayılı Borçlar Kanununun 156 ncı maddesinin kenar başlığında kullanılan “A. Pey Akçesi ve Zamanı Rücu” şeklindeki ibare, Tasarıda “A. Bağlanma parası” şeklinde kısaltılmış, “zamanı rücu” ise, bir sonraki maddede “cayma parası” olarak ayrıca düzenlenmiştir.
818 sayılı Borçlar Kanununun 156 ncı maddesinin ikinci fıkrasında, “pey akçesini alan, alacağına mahsup etmeyerek onu muhafaza eder.” şeklindeki hüküm, iş hayatındaki uygulamalar göz önünde tutularak, Tasarıda “bağlanma parası esas alacaktan düşülür.” şeklinde değiştirilmiştir.
ADALET KOMİSYONU RAPORU
– Tasarının 170, 171, 172, 173, 174, 175, 176, 177, 178, 179, 180, 181, 182, 183, 184, 185 ve 186 ncı maddeleri teselsül nedeniyle 171,172, 173, 174, 175, 176, 177, 178, 179, 180, 181, 182, 183, 184, 185, 186 ve 187 nci maddeler olarak aynen kabul edilmiştir.
TBMM Tartışma ve Kabul Metni
177’nci maddeyi oylarınıza sunuyorum: Kabul edenler… Kabul etmeyenler… Kabul edilmiştir.