DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı mahkemenin görevsizliğine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü:

Davacının İddiası ve Talebi

KARAR : Davacı, davalı ile 21.05.2008 tarihinde evlendiklerini, davalının 2009 yılında boşanma davası açtığını, üsküdar 2. Aile Mahkemesinin 2009/246 Sayılı dosyası ile 03.05.2012 tarihinde haklarında boşanma kararı verildiğini, evlenmeden önce ve evlilik birliği sürecinde davalının bankalara olan birtakım borçlarını ödediğini ve borç para verdiğini ileri sürerek fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydıyla alacağı olan 60.000,00 TL’nin şimdilik 10.000,00 TL’sinin faizi ile tahsiline, ek dava açma haklarının saklı tutulmasına karar verilmesini istemiştir.

Davalının Savunması

Davalı, davanın reddini istemiştir.

Yargılama Neticesi

Mahkemece, davacının talebinin evlilik birliği içinde edinilmiş malların paylaşımına dair olduğu, bu davaya bakma görevinin Aile Mahkemelerine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Davacı, davalıya evlenmeden önce ve evlendikten sonra borç para verdiğini iddia ederek eldeki davayı açmıştır. Bu durumda taraflar arasında ödünç sözleşmesi hükümlerinin uygulanması gerekir. Ödünç sözleşmesi Borçlar Kanunu’nda düzenlenmiş olduğundan uyuşmazlığın çözümünde genel mahkemeler görevlidir. Hal böyle olunca da davaya Aile Mahkemesince değil, genel mahkemede bakılması gerekir.

O halde mahkemece, işin esasına girilerek sonucuna uygun bir karar verilmesi gerekirken, Aile Mahkemesi’nin görevli olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan sebeplerle temyiz olunan kararın davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan 27,70 TL harcın istenmesi halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-3 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 17.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi. (T.C. YARGITAY 13. HUKUK DAİRESİ E. 2015/39416 K. 2017/4597 T. 17.4.2017)