Davacı kızı bulunan davalıya bağını satmak üzere 2.9.1975 tarihinde vekil tayin ettiğini, davalının gerçek değeri 160.000 lira olan bağı tapuda 60.000 lira göstermek suretiyle üçüncü kişiye satarak aldığı parayı kendisine vermediğini, bu satıştan dolayı 2000 lira tapu gideri olabildiğini ileri sürerek 158.000 liranın ödetilmesini istemiştir.

Davalı, üçüncü kişiyle pazarlık yaparak bedeli 60.000 lira tespit ettiklerini, daha sonra davacının muvafakatini aldığını ve satışı yaparak parayı davacıya verdiğini savunmuş, mahkemece ispat külfeti davacıya yükletilmek ve davacının davayı ispat edemediğinden söz edilmek suretiyle davanın reddine karar verilmiştir.

Dava, vekilin sattığı taşınmaz bedelinin ödetilmesi isteğine ilişkindir. BK’nın 392. maddesi hükmü uyarınca vekil, müvekkilinin isteği üzerine yapmış olduğu işin hesabını vermeğe ve vekillik nedeniyle her ne ad altında olursa olsun, almış olduğu şeyi, müvekkile vermeğe mecburdur. Vekil olan davalı taşınmazı 60.000 liraya satarak aldığı bedeli müvekkili davacıya verdiğini bildirdiğine göre bu savunmasını ispat etmekle yükümlüdür.

O halde mahkemece bu yön gözetilerek davalıya ödeme savunmasını ispat olanağı tanımak ve sonucuna göre karar verilmek gerekirken yazılı şekilde ispat yükü davacıya yükletilerek davanın reddedilmiş olması bozmayı gerektirir.

Öte yandan BK’nın 390. maddesine göre vekil, müvekkile karşı vekâleti iyi bir şekilde yerine getirmekle yükümlüdür. O halde davalı taşınmazı rayiç değer üzerinden satmak zorundadır. Davacı aslında bu taşınmazın 160.000 lira değerinde olduğunu, davalının tapuda 60.000 lira olarak gösterdiğini ileri sürmüş, davalı ise taşınmazın 60.000 lira üzerinden satışına davacının muvafakat ettiğini savunmuştur. Mahkemece bu yönler üzerinde durularak bu konuda davalıya savunmasını ispat olanağı tanımak ve savunma sabit olmazsa gerektiğinde taşınmazın satış tarihindeki sürüm değeri tespit edilmek ve sonucuna göre karar verilmek gerekirken eksik inceleme ile davanın reddedilmiş olma si usul ve kanuna aykırıdır. Hükmün BOZULMASINA karar verildi (Y. 13. HD. 28.11.1978 T. 4874 E. 5034 K.)