Özet: Vekil tahsil ettiği parayı müvekkile ödeme zorundadır. Müvekkilin talimatı ile üçüncü kişiye ödemişse bunu HUMK’un 288. maddesine göre ispatlaması gerekir.

Davalı vekâlet görevini bitirdikten sonra üzerine geçen ve tutarında uyuşmazlık konusu bulunmayan parayı, davacının talimatıyla aynı yerde paydaş olan 4 kardeşine ödediğini açıklamış, ancak müvekkili durumunda olan davacı, bu yolda bir talimat vermediğini bildirmiştir.

Gerçekten, hak sahibi olmayan üçüncü kişiye yapılan eda, hesap isteme durumunda olan müvekkile karşı vekilin borcunu düşürmez. Arada ilişki bulunduğuna göre, bu yolda verilen emir, Usulün 288. maddesi hükmüne ancak yazılı delille ispatlanabilir.

Davacı usulce geçerli bir delille müvekkilinin payının üçüncü kişiye ödenmesi yolundaki talimatını ispatlamış olmadığından, davacıya (müvekkile) bir ant yöneltmeye hakkı olduğu kabul edilerek, sonucuna göre karar verilecek yerde, tanık dinlenerek sözleriyle talimat sabit ve borç düşmüş sayılarak davanın reddi usule aykırıdır. Hükmün BOZULMASINA karar verildi (Y. 4. HD. 3.4.1967 T., 10335 E. 2746 K.).