TMK 472. Madde
Türk Medeni Kanunumuzun 472. maddesi şu şekildedir:
VESAYETİ GEREKTİREN HALLERİN SONA ERMESİ – Diğer kısıtlılarda Kaldırılması
Madde 472 – Diğer kısıtlılar üzerindeki vesayet, yetkili vesayet makamının kararıyla sona erer.
Vesayeti gerektiren sebebin ortadan kalkması üzerine vesayet makamı vesayetin sona ermesine karar verir.
Kısıtlı ve ilgililerden her biri, vesayetin kaldırılması isteminde bulunabilir.
Başlık
TMK 472. maddesinin ait olduğu bölüm başlık ismi şu şekildedir: ÜÇÜNCÜ KISIM : VESAYET – ÜÇÜNCÜ BÖLÜM: VESAYETİN SONA ERMESİ – BİRİNCİ AYIRIM : VESAYETİ GEREKTİREN HALLERİN SONA ERMESİ
Madde başlığı şu şekildedir: VESAYETİ GEREKTİREN HALLERİN SONA ERMESİ – Diğer kısıtlılarda Kaldırılması
Gerekçe
Türk Medeni Kanunu 472. maddesinin gerekçesi ise şu şekildedir:
Yürürlükteki Kanunun 416 ıncı maddesini karşılamaktadır.
Madde kenar başlığıyla birlikte yeniden kaleme alınmıştır. Kaynak Kanunda bu maddeyi karşılayan 433 üncü maddenin kenar başlığı “Vesayetin sona erme koşulları” şeklindedir. 1984 tarihli Öntasarıda da aynı deyim kullanılmıştır. Oysa bu maddede vesayetin sonra erme sebepleri düzenlenmiştir. Bu nedenle “vesayetin ref’i şartları” biçimindeki kenar başlık “Kaldırılması” olarak değiştirilmiştir.
Maddenin birinci fıkrası arılaştırılmak suretiyle yeniden kaleme alınmıştır. Bu maddede yer alan “asliye mahkemesi” deyimi yerine vesayete son verme görev ve yetkisi vesayet makamına ait olduğundan “vesayet makamı” deyimi kullanılmıştır.
İkinci fıkrada vesayeti gerektiren sebebin ortadan kalkmış olması durumunda vesayet makamının vesayetin sona ermesine karar vermesi gerektiği hükme bağlanmıştır.
Maddenin üçüncü fıkrası kısıtlı ve menfaati bulunan ilgililerden her birinin vesayetin kaldırılmasını istemesine olanak tanımaktadır.