Sayfa İçeriği (Özet)
Satılıp borç kapatmada kullanılan ziynet eşyasına ilişkin davanın kabulü gerekir.
Davacı, boşanma davasına ilişkin dava dilekçesinde 1.885 TL tutarındaki ziynetlerinin davalı tarafından alındığını ve iade edilmediğini ileri sürerek, bu ziynetlerinin iadesini de istemiş buna ilişkin harcı da yatırmıştır.
Davalı ise, 25.11.2009 tarihli oturumda davacıya ailesi tarafından bir ince bilezik iki çeyrek altın takıldığını kabul etmiş, bunun dışındaki ziynet eşyalarını kabul etmediğini beyan etmiş, bu altınları da Adana’da oturdukları dönemde satıp borcunu kapattığını ifade etmiştir.
Davalının kabul ettikleri dışındaki ziynetlerin varlığı ve bunların davalı tarafından davacının elinden alındığı kanıtlanamamıştır. Öyleyse, davalının, varlığını ve bozdurduğunu kabul ettiği ziynetlerle ilgili hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi de isabetsizdir. (Y2HD, 26.04.2011, E. 2010/5990, К. 2011/7111.)
Davalı, birleşen davaya ilişkin dava dilekçesinde; düğünde takılan ziynetlerinin evlenmelerinden sonra alınan traktörün borcu için eşi tarafından bozdurulduğunu, eşinin bu altınları daha sonra da iade etmediğini ileri sürmüştür.
Davalı tanıklarından Hakan, kocanın kendi yanında, ziynetlerin traktörün borcu için bozdurulduğunu, “bunları tekrar yapacağım” dediğini ifade etmiş, bu beyan davalının diğer tanıklarının sözleri ile teyit edilmiştir.
Davacı-davalı kocanın, tanık Hakan’ın yanında “bunları tekrar yapacağım” şeklindeki beyanı altınların traktörün borcu için kendisi tarafından bozdurulduğu ve iade edilmediğinin haricen ikrarı niteliğindedir.
Bu harici ikrarı teyit eden diğer deliller de mevcuttur. O halde, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 236/4.maddesi gereğince ziynetlerle ilgili birleşen davanın kabulü gerekirken, yeterli delil mevcut olduğu halde, isteğin reddi doğru bulunmamıştır. (Y2HD, 13.12.2010, E. 2009/19678, K. 2010/20922.)
Kaynak: https://www.yargitay.gov.tr/
Son düzenleme tarihi 15 Mart 2020 16:04
Bir yorum bırakın