Yapılan soruşturma, toplanan delillerle davalı-karşılık davacının, eşine beddua ettiği, onu istemediğini gösteren tavır ve davranışlarda bulunduğu ve mahrem konuları üçüncü kişilere aktardığı, bu eylemleri nedeniyle evlilik birliğinin temelinden sarsılmasında tamamen kusurlu olduğu anlaşılmaktadır.
Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Olayların akışı karşısında davacı-davalı dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, davacı-davalının davasının kabulü ile boşanmaya (TMK.md. 166/l)karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile kadının davasının da
reddi doğru bulunmamıştır. (Y2HD, 22.02.2011, E. 2010/2119, K. 201112911.)
Kaynak: https://www.yargitay.gov.tr/
Son düzenleme tarihi 22 Mart 2020 14:03
Bir yorum bırakın