Toplanan delillerden, davalı kadının eşine hakaret ettiği, buna karşılık davacı kocanın da davalı eşine hakaret ettiği, güven sarsıcı davranışlarda bulunduğu, “Alın kızınızı götürün” diyerek, eşini istemediğini bildirdiği; evlilik birliğinin temelinden sarsılmasını gerektiren olaylarda, her iki taraf da kusurlu olmakla birlikte davacı kocanın daha fazla kusurlu olduğu; oluşan olaylar sonucu evliliğin sürdürülmesinde taraflar bakımından bir yarar kalmadığı; böylece Türk Medeni Kanunu 166/2. Maddesindeki boşanma koşullarının da gerçekleştiği anlaşılmaktadır.
Bu halde, taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Olayların akışı karşısında davacı dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, boşanmaya (TMK.md. 166/2)karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile davanın reddi isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir. (Y2HD, 13.06.2011, E. 2011/9481, K. 2011/10410.)
Kaynak: https://www.yargitay.gov.tr/
Son düzenleme tarihi 22 Mart 2020 18:44
Bir yorum bırakın