Yapılan soruşturma, toplanan delillerle davalı kadının eşine sürekli hakaret ettiği; buna karşılık davacı kocanın da birlik görevlerini yerine getirmediği, güven sarsıcı davranışlar içerisine girdiği; böylece boşanmaya neden olan olaylarda davacı kocanın daha ziyade kusurlu olduğu; Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesindeki boşanma koşullarının gerçekleştiği anlaşılmaktadır. Bu halde, taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Olayların akışı karşısmda davacı dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altmda eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, boşanmaya (TMK. md. 166/2)karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile davanın reddi doğru bulunmamıştır. (Y2HD, 31.05.2011, E. 2011/8953, K. 2011/9591.)
Kaynak: https://www.yargitay.gov.tr/
Son düzenleme tarihi 16 Mart 2020 20:46
Bir yorum bırakın