Toplanan delillerden, davalı-davacı kocanın eşinin hamileliği ve buna bağlı sorunlarıyla ilgilenmediği ve eşini babaevine göndererek onu istemediğini söylediği, bu durumun, davacı-davalı kadının kişilik haklarına saldın oluşturduğu kabul edilmelidir.
Davacı-davalı kadının evlilik birliğinin temelinden sarsılmasını gerektiren bir kusurlu davranışı da kanıtlanmamıştır. Türk Medeni Kanununun 174/2 maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat isteyebileceğini öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen davacı-davalı kadımn ağır ya da eşit kusurlu olmadığı, bu olaylarm kişilik haklarına saldın teşkil ettiği anlaşılmaktadır. O halde mahkemece, taraflann sosyal ve ekonomik durumlan, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kurallan (TMK. md.4 BK. md. 42,43,44,49) dikkate alınarak davacı-davalı kadın yaranna uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir. (Y2HD, 25.04.2011, E. 2010/10847, K. 2011/6925.)
Kaynak: https://www.yargitay.gov.tr/
Son düzenleme tarihi 21 Nisan 2020 02:45
Bir yorum bırakın