Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden; davacının eşine fiziki şiddet uyguladığı ve hakaret ettiği, davalının da kocasına sürekli olarak ve tepkiyi aşan mahiyette hakaretlerde bulunduğu anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan bırakmayacak nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Gerçekleşen olaylara göre evlilik birliğinin temelinden sarsılmasında davacı ziyade kusurlu ise de davalı da az da olsa kusurludur. Davalının, açılan davaya itirazı, hakkın kötüye kullanılması, niteliğinde olup, evlilik birliğinin devamında davalı bakımından korunmaya değer bir yarar kalmamış, Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesi koşullan gerçekleşmiştir. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre boşanmaya (TMK. md. 166/2) karar verilecek yerde yetersiz gerekçe ile davanın reddedilmesi doğru bulunmamıştır. (Y2HD, 26.09.2011, E. 2010/12531, K. 2011/13956.)
Kaynak: https://www.yargitay.gov.tr/
Son düzenleme tarihi 17 Mart 2020 00:20
Bir yorum bırakın