Özet: Davalı vekil, parayı müvekkiline ödediğini yasal delillerle ispat etmelidir. Markın dava tarihindeki Türk lirası karşılığı merkez bankasından sorulmalıdır.

Davacı, eşinin vefatından sonra davalı vekilin verilen vekâletnameye istinaden eşine ait banka mevduat hesabından çekmiş olduğu 43.985 DM tutarındaki meblağından dava tarihindeki Türk Lirası karşılığı hissesine isabet eden 26.775.000 Türk Lirasının faizi ile davalıdan tahsilini dava etmiştir.

Davalı davanın reddini savunmuştur.

Mahkemece, 26.775.000 TL’sinin dava tarihiden itibaren faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.

Karar davalı yanca temyiz olunmuştur. Davalı parayı aldığını açıkladığı şekilde ödediğini borcu olmadığını savunmuş, fakat bu savunmasını yasal delillerle ispat edememiştir. Ancak davalının savunması hakkında davacıya yemin yöneltme hakkı vardır. Davalı 18.9.1991 havale tarihli cevap dilekçesinde “yemin” deliline dayanmıştır. O halde bu hakkın davalıya hatırlatılması ve hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekir.

Mahkemece bu yön gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır. Davalı cevap dilekçesinde; hesaba esas alınan kur rakamlarının doğru olmadığını savunmuştur. Alman Markının tarihteki Türk Lirası karşılığı Merkez Bankası’ndan sorulmadan davacının mücerret iddiasına itibar ile hüküm tesisi de kabul şekli bakımından yanlıştır. Hükmün BOZULMASINA karar verildi (Y. 13. HD, 18.1.1993 T. 10270 E. 43 K.).