Boşanma davalarında davalının davayı kabulü sonuç doğurmaz

Toplanan delillerden; Davalı kocanın 06.10.2006 tarihli ihtarla eşinin eve dönmesini istediği anlaşılmaktadır. Bu ihtar, davalı kocanın davacı karısının önceki kusurlu davranışlarını affettiği, en azından hoşgörüyle karşıladığı sonucunu doğurur. Affedilmiş veya hoşgörüyle karşılanmış olaylar boşanmaya esas alınamaz. İhtardan sonra bir araya gelmeyen taraflar arasında yeni bir olay da meydana gelmemiştir.

Mahkemenin de kabulünde olduğu davalı kocanın iddia edilen cinsel rahatsızlığında tedaviden kaçındığı da kanıtlanamamıştır. Bu durumda tarafların, boşanmalarını gerektirecek nitelikte kusurlu davranışlarının varlığı konusunda bir delil bulunmamaktadır. Boşanma davalarında, Türk Medeni Kanununun 166/3.maddede düzenlenen anlaşmalı boşanma dışında davalının davayı kabulü sonuç doğurmaz (TMK.md. 184/3).

Gerçekleşen bu duruma göre mahkemece davanın reddine karar verilmesi gerekirken, kabulü ile boşanmaya karar verilmesi doğru değil ise de; boşanma hükmü temyiz edilmediğinden; bozma nedeni yapılmamış; yanlışlığa değinilmekle yetinilmiştir. (Y2HD, 27.01.2011, E. 2010/21473, K. 2011/1488.)

Kaynak: https://www.yargitay.gov.tr/