DAVA : Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı (koca) tarafından; ziynetler ve maddi tazminat yönünden, davalı-karşı davacı (kadın) tarafından ise kusur belirlemesi ve manevi tazminat yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle davacı-davalının evlilik birliğinin kurulması sırasında almış olduğu beyaz eşya ve mobilyaların değerinin yarısına ilişkin talebi, söz konusu bu eşyalar kendisinde kaldığı için reddedilmiş bulunduğunun anlaşılmasına göre kadının tüm, kocanın ise aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davalı-davacı kadın evlenmeleri sırasında kendisine takılan altınların kayınvalidesinde kaldığını ileri sürmüş, davacı-karşı davalı koca ise, bunları eşinin evden ayrılırken götürdüğünü belirtmiştir. Davalı-karşı davacı kadın ziynetleri ile ilgili iddiasını ispatlamakla yükümlüdür. Dinlenen tanıkların beyanları kadından duyduklarına dayanmakta olup, altınların kayınvalidesinde kaldığını kabule elverişli değildir. Davalı-karşı davacı vekili diğer tarafa yemin teklif etmeyeceğini de beyan ettiğine göre altınlarla ilgili iddia ispatlanmamıştır. Bu durumda davalı-karşı davacının altınlara ilişkin talebinin reddi gerekirken yazılı şekilde kabul kararı verilmesi doğru bulunmamıştır.
3-Davacı-karşı davalı (koca) dava dilekçesinde evlilik birliğinin kurulması için yapmış olduğu masraflar için toplam 21.000 TL. bireysel kredi kullandığını ileri sürerek, bunun yarısının karşı taraftan tahsilini talep etmiştir. Dava dilekçesindeki açıklamalardan bu miktarın evlilik birliğinin kurulması sırasında yapılmış olan masraflar için talep edildiği görülmektedir. Evlilik birliği tarafların eşit kusurlu davranışları sonucu boşanmayla sona erdiğine göre, evlilik birliğinin kurulması sırasında taraflardan birinin yaptığı masrafların yarısının diğer taraftan istenmesi ancak Borçlar Kanununun sebepsiz zenginleşme hükümlerine göre incelenebilir. O halde bu istek yönünden genel mahkemeler görevlidir. Bu durumda bu talep yönünden görevsizlik kararı verilmesi gerekirken işin esasının incelenmesi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle davacı-karşı davalı (koca) yararına BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan diğer bölümlerinin ise yukarıda 1.bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Keziban’a yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 103.50 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran İzzetin’e geri verilmesine, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. (YARGITAY 2. HUKUK DAİRESİ E. 2012/25238 K. 2012/29941 T. 11.12.2012)
